Pewnie Was już to nuży, ale powtórzę po raz setny, Adventurers (wg mnie) najlepszą serią jest. Nic więc dziwnego, że największym moim zainteresowaniem, z obecnej, trzeciej serii minifigurek, cieszyła się ciekawa mumia...
Dlaczego ciekawa?
Gdyż pod postrzępionymi białymi bandażami, prześwituje kolor... zielony.
Czyżby to mumia orka była? A może niedbale zmumifikowane ciało nabrało tej barwy? Zapewne pozostanie to tajemnicą, znaną tylko samej mumii, najwidoczniej niezbyt zadowolonej z tej swojej karnacji – wystarczy spojrzeć tylko na te smutne (zielone!) oczy i zaszyte usta (wyglądające jakby... miała wąsik?)...
Jednak podczas mumifikacji przynajmniej starano się wykonać dobrą robotę, świadczą o tym bandaże z tyłu biednego delikwenta,
jak i z boku. Popatrzcie na ręce i nogi!
Jakoś mało wesoło było w tym starożytnym Egipcie, smutna zielona mumia za towarzysza ma Faraona z serii drugiej, także z niezbyt wesołą miną. Choć z drugiej strony, biorąc pod uwagę jaki urząd piastuje, to może nie smutek a powaga? Więc mumia w swoim smutku jest niestety osamotniona...
Ale gdzie tam!, na szczęście ma całkiem sporawą rodzinkę i jak to ładnie Longer ujął, „nawet pieska wyprowadzili”.
Mumii dodatkowo towarzyszy skorpion, w przepięknym kolorze ciemnoczerwonym, nieco ożywiający tę jej zieleń. Niestety, zapasowego skorpiona, lub czegokolwiek, zabrakło...
Mumia prezentuje się całkiem ciekawie, trochę dziwi kolor zielony, jednocześnie, wraz z dość oryginalną główką oraz białymi bandażami, nadaje jej to pewnego specyficznego uroku. Oryginalna na pewno jest, ale czy się spodoba? To już kwestia indywidualnego gustu...
