Chcę wam zaprezentować mojego MOC-a. Jest to mój debiut na LUGPolu.
Zdjęcie, które widzicie powyżej przedstawia zdalnie sterowany model Toyoty GT 86.
Specyfikacja:
Napęd: tylny, 2 x Motor RC, brak dyferencjału (jeden silnik na koło), przełożenie 1:1;
Skręt: silnik zawarty w odbiorniku RC, przełożenie 3:1, auto-centrowanie;
Zawieszenie: kolumny MacPhersona przód, podwójne wahacze tył;
Długość: 57 st.;
Szerokość: 25 st.;
Wysokość: 17 st. + antena;
Rozstaw osi: 35,5 st.;
Rozstaw kół: 22 st. oś przednia i tylnia;
Waga: 1360 g (z 6 bateriami AA).
O Toyocie GT 86 i geneza powstania modelu
Toyota GT 86 jest zeszłorocznym modelem japońskiego koncernu. Samochody firmowane przez niego cieszą się opinią niezawodnych, praktycznych i - niestety w ostatnich latach - nudnych. Odkąd Toyota w 2006 roku zakończyła produkcję siódmej generacji modelu Celica, w swojej ofercie nie miała pod główną marką żadnego samochodu, który służyłby nie tylko do statecznego przewożenia ludzi i towarów z miejsca na miejsce. Do czasu. W marcu poprzedniego roku zaprezentowano Toyotę 86 (Toyota GT 86 w Europie), będącą wynikiem wspólnej pracy inżynierów Toyoty i Subaru. Hachi-Roku, bo tak brzmi "osiem-sześć" po japońsku, jest sportowym coupe nastawionym na zapewnienie maksymalnej radości z jazdy. Uzyskano to poprzez połączenie 2.0 litrowego, wolnossącego silnika typu bokser o mocy 200 koni mechanicznych, napędu przekazywanego na tylnią oś z wykorzystaniem szpery (dyferencjał o ograniczonym poślizgu) oraz maksymalnie obniżonego środka ciężkości (na wys. 46 cm! Rozkład masy przód/tył: 53%/47%.), przy zachowaniu względnie niewielkiego ciężaru własnego samochodu (1240 kg).
Tyle pięknych opisów, a prawda jest taka, że do tej pory nie miałem okazji przejechać się tym autem. Bardzo nad tym ubolewam, gdyż ten samochód jest dla mnie cudownym urzeczywistnieniem wszystkich cech, które powinny definiować moje własne, wymarzone cztery kółka. Póki co, prawdziwa Toyota GT 86 pozostaje dla mnie nieosiągalna. Od czego mamy jednak nasze ukochane klocki...
Na początku lata stwierdziłem, że wybuduję swoją własną Osiem-sześć z klocków Lego. Od razu wpadłem na koncepcję: wykorzystam elementy Technic (to mój pierwszy duży projekt), za napęd posłużą silniki-bestie z zestawów 8475/8366, a samochód będzie duży i niezwykle lekki, co uzyskam poprzez wymodelowanie praktycznie całej karoserii za pomocą giętkich osiek. Byłem bardzo dumny ze swojego rewolucyjnego pomysłu. Dlatego wyobraźcie sobie moją minę, gdy któregoś wrześniowego dnia ujrzałem wspaniałą Zondę niejakiego Sariela...
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=kuN3DdIfcZ0[/youtube]
LINK DO FILMU
LINK DO ORYGINAŁU
Prace jednak trwały i cierpliwie testowałem kolejne wersje napędu, zwieszenia i wreszcie całego podwozia. Samochód został ukończony na początku grudnia.
Napęd
Ze względu na niemożność zbudowania w tej skali skutecznie działającej szpery (sprawdzałem wiele wariantów, zawsze jednak kończyło się to tak samo - LSD był po prostu za duży i nie mieścił się w zamierzonym rozstawie osi, ew. nie wytrzymywał obciążenia), zdecydowałem o prostym, acz piekielnie wydajnym, bezpośrednim przełożeniu napędu z silnika na koło bez udziału żadnego dyfra.
Prawdziwa GT 86 bajecznie łatwo pozwala na uzyskanie tzw. driftu, dlatego chciałem, by mój model spełniał to założenie chociaż w teorii.
Zawieszenie
Projektując zawieszenie, starałem wzorować się na rozwiązaniach zawartych w pierwowzorze. Z przodu mamy bardzo kompaktowe, zaprojektowane przeze mnie kolumny MacPhersona. Sprężyna amortyzatora pochodzi z rozmontowanego elementu 5285. Kolumny gwarantują ujemny kąt pochylenia koła oraz dodatnie kąty pochylenia i wyprzedzenia sworznia zwrotnicy. Niestety, nie udało mi się uzyskać zadowalającej zbieżności - w czasie jazdy koła są ustawione równolegle do kierunku poruszania się modelu. Kolumny, ze względu na swoją konstrukcję, są rozsadzane przez sprężynę, gdy koła wiszą w powietrzu. W trakcie jazdy problem ten nie powinien występować.
Tylne zawieszenie stanowi konstrukcja oparta na podwójnych wahaczach. Nie sprawia takich kłopotów, jak MacPhersony z przodu. Uczciwie zachowuje zamierzoną geometrię podczas jazdy i resorowania. Koła są odpowiednio zbieżne cały czas, wykluczając podczas jazdy do przodu większość niepożądanych zjawisk, z "myszkowaniem" samochodu włącznie. Skok amortyzatora został zmniejszony poprzez założenie na jego goleń busha. Jest to znany na forum patent Atra.
Konstrukcja samochodu i nadwozie
Przy konstruowaniu samochodu starałem się zachować proporcje oryginału. Większość wymiarów podanych w specyfikacji odpowiada wymiarom Osiem-sześć w skali 1:9. Z tej tendencji wyłamuje się rozstaw kół w osi przedniej i tylnej, który jest nieco większy, niż powinien być. Jest to konieczne, ponieważ Firma nie produkuje odpowiednio wąskich opon. Stąd też poszerzone nadkola w modelu.
Kładłem maksymalny nacisk na odchudzenie modelu. Dość powiedzieć, że jest on wielkości 8880, a waży zaledwie 1360 g z pełnym bakiem.
Niektóre szczegóły nadwozia, czyli rury wydechowe i światła są chromowane dzięki częściom ze sklepu Auriego. Drzwi są otwierane, a zamykają się pewnie dzięki zatrzaskom. Kierownica jest oczywiście funkcjonalna. Tylni spojler można łatwo zdjąć, jego kształt jest moim pomysłem.
Jak jeździ Hachi-roku zbudowane przez Kideja?
Całkiem nieźle, brak dyfra wcale nie utrudnia skręcania. Samochód jest dość zwinny i posłuszny. Dodatkowym plusem jak dla mnie jest trójstopniowa kontrola siły skrętu za pomocą manetki na pilocie. Maksymalna osiągana przez niego prędkość wynosi ponad 15 km/h. Test na bieżni na miejscowej siłowni pokazał, że model jest w stanie pojechać 15,4 km/h.
Film, galeria i podziękowania
Za pomoc w testowaniu samochodu i przygotowaniu filmu dziękuję Bartiemu23a i mojemu bratu. Mam nadzieję, że była to dla was przyjemność. :)
Film polecam oglądać na pełnym ekranie przy włączonym dźwięku.
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=XUuFSR0-l6w[/youtube]
LINK DO FILMU
GALERIA NA BRICKSHELFIE
