Piramida Chajchopsa (również Chejhopsa lub Chajhopsa*)
Kompleks świątynny składający się z tytułowej Piramidy Chajchopsa, Wielkiej Świątyni, dwóch piramid królowych Hops I i Hops II, kompleksu pobocznego, mniejszej świątyni oraz pomniejszych grobowców. Strzeżony przez Aleję Szakali.
Kompleks odkryty przypadkiem w latach 20-tych XX wieku. Tyle encyklopedie.
Zatem zapraszam – będzie na poważnie, śmiesznie i może czasem nawet ironicznie.
Piramida Chajchopsa
Piramida Chajchopsa składa się z trzech modułów - pierwszy o boku prawie 3pb wznosi się na 11 bricków wysokości. Jest pusty w środku, nie licząc pięciu luzem kolumn.
Środkowy element stanowi samodzielną piramidę o boku idealnie 2bp. Ma 16 bricków wysokości. To w niej znajduje się, u szczytu, wejście do komory grobowej faraona Chajchopsa.
Komora z bogato zdobionym sarkofagiem, spoczywa siedem studów poniżej wejścia. Strzegą ją dwa małe sfinksy. Cała komnata, oraz droga do niej, jest podświetlona. Włącznik znajduje się na boku piramidy, ukryty za otwieranymi drzwiczkami (włączanie jest proste, ale akurat wymiana baterii wymaga demontażu góry piramidy). Na zdjęciach niestety nie będzie tego widać, ale cała komora jest bogato zdobiona oraz pełna skarbów złożonych na ostatnią drogą faraona. Niestety grobowce egipskie mają to do siebie, że są dość ciasne i głęboko schowane. Czas chyba poszukać jakiejś kamerki endoskopowej na Ali.
Dodatkowo, przy wejściu znajduje się fałszywy korytarz, mający na celu złudzenie potencjalnych plądrujących.
Góra piramidy to kolejne 16 poziomów bricków. Łącznie 43 bricki w górę, circa 41cm nad poziomem makiety. Z góry są ładne widoki, o ile komuś będzie się chciało tak wysoko wchodzić...
Piramidy Królowych
Jak wspomniano na wstępie, obok Wielkiej Piramidy znajdują się dwie mniejsze, prawdopodobnie należące do żon faraona Chajchopsa, królowych Hops I i Hops II. Pewności nie ma, archeolodzy pracują.
Wielka Świątynia
Kompleks wraz z Wielką Świątynią jest ciekawym przykładem budownictwa Starego Państwa (datowane na ok. 2300r. p.n.e.).
Główny budynek składa się z dwóch wielki hal, w których kapłani przygotowywali zmarłych na ich ostatnią drogę w zaświaty.
Wejście główne znajduje się od zachodu, strzeżone jest przez cztery posągi faraonów. Każdy z posągów jest także grobowcem.
Tu dygresja na temat naszego młodego pokolenia - jacy oni wspaniali - ta głowa na wystawie była wielokrotnie poprawiana - "bo spadła", "bo ktoś musiał dotknąć i poleciała", "bo tej rzeźbie bez głowy smutno"...
Sfinksy także skrywają kości, tym razem budowniczych piramidy i całego kompleksu. Jako że byli to prości robotnicy, będą to same kości. Bez urn i innych skarbów.
Po przejściu przez zachodnie wrota znajdziemy salę do preparacji ciał (wyciąganie organów, mózgu przez nos, i tym podobne przyjemności, oszczędzimy dalszych szczegółów). Nad duszą zmarłego czuwają cztery posągi Anubisów, dzierżących m.in. wagę do do badania dobrych uczynków zmarłego.
Wieńczący salę sufit zdobi niebo, przedstawiające piękne odzwozorowanie konstelacji gwiezdnych obserwowanych przez wieki przez egipskich kapłanów.
Pomiszczenie musiało zostać opuszczone dość nagle, na stole pozostał kolejny "klient".
Cały sufit jest odwrócony i podświetlany, choć puryści zdjęcie poniżej mogą pominąć ;).
Wejście do kolejnej sali odgrodzone jest małym korytarzem z dwiema komorami bocznymi, w których stoją posągi kapłana i wojownika, dwukrotnie wyższe od minifigurki. Niestety, na zdjęciach niewidoczne.
Druga sala jest przeznaczona na miejsce spoczynku dla kapłanów oraz głównych urzędników zmarłego faraona. Ci oczywiście nie są zbytnio zachwyceni niezapowiedzianymi gośćmi.
Oba pomieszczenia są przetrwały w dobrym stanie przez wieki, na przykład zachowały się bogate dekoracje przedstawiające żywoty zmarłych oraz ich drogę w zaświaty.
W salkach bocznych zostały zapieczętowane dwie arki przymierza (czy to tego szukał dr Jones?).
Podobnie jak poprzednie pomieszczenie, to także zawiera podświetlenia, tym razem punktowe (latarnie, pochodnie).
Analogicznie, batt box schowany jest w miejscu łatwo dostępnym po zdjęciu dachu, tym razem zarówno dla włączenia oświetlenia jak i wymiany baterii. Dodatkowo, nadmiar lampek z tego modułu przechodzi przez kawałek pustynii do obozu odkrywców jako podświetlenie ogniska.
Ciekawostka – jedna dioda LED znalazła się na środku płytki, a że robią teraz klocki z marnej jakości ABSu... To już wiecie czemu tam stoi palma :).
Po odchyleniu sufitu będzie jeszcze wgląd w – zasypany – basen oraz komory boczne.
Oczywiście, dla Waszej wygody, obie wielkie sale zostały „otwarte” dynamitem przez pracowników spółki Szymuś i Syn.
Przerwa na reklamę.
„Ekipa wyburzeniowa Szymuś i Syn. Szybko, tanio, wystrzałowo i z fasonem.”
Od wschodu kompleksu broni aleja Szakali oraz kompleks dla wiernych.
Co bardziej zuchwali podróżnicy zdążyli już dokonać podkopu w ścianie Świątyni.
Kolumnada całkiem nieźle przetrwała prawie cztery millenia, zachowując nieco hieoglifów.
„Całkiem nieźle” tym można w sumie tym razem wyrazić matematycznie – w trzech czwartych.
Mała Świątynia
Obok Wielkiej Świątyni znajduje się także jej mniejsza wersja.
Tu też ktoś zdążył już wysadzić kawałek ściany, dając dostęp do środka – oraz możliwość wyjścia na zewnątrz plagom egipskim. Jednej. Pladze skorpionów. W to ta sumie jedna nam na dziś wystarczy.
Baza
Żadna udana wyprawa łupie... archeologiczna nie może obyć się bez porządnej bazy wypadowej, gdzie można odpocząć, zjeść coś, wymienić się doświadczeniami i artefaktami.
Spotkać też można naukowców, w tym z szacownego grona uczonych z Bembridge.
Na wieść o możliwości zdobycia ciekawych artefaktów na wyprawę ruszył także Kustosz z zestawu 10326 Muzeum Histoii Naturalnej.
Życzymy powodzenia! Chociaż widząc co już zdołał zebrać, możemy liczyć na nową wystawę!
Kreatywne dzieci zawsze znajdą zabawy i przygody w każdych okolicznościach. Byle z dala od skorpionów.
Hej ho, hej ho! Do pracy by się szło!
Chłodna woda w oazie w upalny dzień kusi... ale na nierozważnego podróżnika czeka ktoś równie zdesperowany.
Krwawy księżyc
Nad oazą powoli zachodzi słońce...
Piękna noc pełna cykad i gwiazd nastraja romantycznie...
A wtedy pojawia się czerwony księżyc, znak klątwy faraona!
...i jego rychłego powrotu.
Return of the Chajchops!
Makiecie towarzyszą dwa samoloty - oraz pierwotnie także sterowiec.
Czarny samolot ma rodowód z Fokkera D.VIII - udało się go wyważyć na tyle, że można go spokojnie zawiesić nad makietą.
Za sterami zapewne sam Lord Sinister.
Samolot na ziemi z kolei ma coś z brytyjskiego S.E. 5a, może i nawet jest to wycofany ze służby po Wielkiej Wojnie samolot tego typu, po kilku modyfikacjach. I najwyraźniej z jakimś problemem z uszczelką silnika...
Samoloty mogą lądować na naprędce wyznaczonym pasie startowym. O radarach, ILS oczywiście nikt wtedy jeszcze nie myślał, "skarpeta" musi wystarczyć. Hamowanie zapewnią - skutecznie - palmy.
Zagadka - którego filmu pochodzi ta scenka? (minus duży czerwony parasol bo nie miałem pod ręką oraz minus afrykański sługa, bo politycznie mało poprawne).
Podpowiedź – w tytule jest mumia :).
Na zdjęciach brakuje sterowca, który był obecny na grudniowej wystawie. Tam także unowsił się nad makietą, z pracującymi silnikami. Jednakże cierpiał mocno na syndrom szybkiego powstania (powstał w jedną noc) i teraz musi przejść pewne modyfikacje (bardziej smukły kształt, poprawa stateczności, naniesienie naklejek na czaszę sterowca). Poza tym w salonie brak mi już mocowań na suficie na kolejną podwójną tym razem linkę.
Oprócz samolotów na makiecie pojawiło się kilka pojazdów kołowych.
Zarówno tych ładniejszych... jak ten Rolce-Royce poniżej.
Angielscy gentlemeni już znaleźli eksponat do salonu i wykonują tradycyjne wyjście angielskie. Tzn. z piskiem opon.
… po te bardziej... wiekowe.
To że jest to stary rzęch i ruda go bierze to jedno. Ale kto nam gwizdnął pół silnika??
"Ko lopo. Ikee opakwa bom’loo utinni"**.
Mamy też coś szybszego - Easy Rider - Egyptian Edition.
„Are we there yet?”
Będąc jeszcze w temacie kółek wszelakich. Historia zatoczyła tu pełny krąg. Kiedyś kłody służyły do transportu kamienia na budowę piramid i świątyń. Teraz służą do transferu sarkofagów. Wbrew woli ich obecnych lokatorów rzecz jasna.
Co do wandalizmu w tamtych czasach – wszyscy znamy choćby domorosłego archeologa Schielmanna, który w imię idee fix znalazł swą Troję, przy okazji niszcząc późniejsze warstwy arechologiczne. Cóż... na razie nadal jesteśmy w erze łomu i dynamitu, aniżeli pędzelka.
Ciekawe co za tymi drzwiami będzie...
Niestety treści zarówno graficzne po otwarciu tego grobowca, jak i słowa komentarza bohaterów tego zdjęcia urągają znaczeniu szeroko pojętej kultury. Dlatego akurat ten sekret pozostanie do odkrycia tylko na czas wystaw...
Zmartwychwstanie czy efekt wynalazku Nobla?
W każdym miejscu jest taka dzielnica, zaułek, gdzie można oberwać. A to za samo nieobaczne wejście, a to za niewłaściwy klubowy szalik. Albo za to, że postanowiło się zbudzić z wiecznego snu kilku tysiącletnie mumie...
A kiedy robi się już naprawdę źle, pojawia się ON!
Ale najważniejsze, to mimo przeciwności losu, nie tracić głowy!
(inny podpis - w pogoni za wkładem do Srajtaśmobota (c) by Cieślu)
Scenka z filmu Ridley'a... a nie wróć, akurat bardziej z rzeczywistych wydarzeń wyprawy Napoleona do Egiptu A.D. 1798, kiedy nie był jeszcze tak sławny. W sumie ta chwila, kiedy napawał wzrokiem piramidy w Gizie, stała się podwaliną pod założenie Institut d’Égypte, stanowiącego podwaliny pod dzisiejszą egiptologię. Za to można mu podziękować.
Innemy Francuzowi można też podziękować za wynalazek fotografii.
Każda okazja do selfika (okej, w tamtych czasach nieco wspomaganego z racji na gabaryt aparatu...) warta wykorzystania!
Więcej fotek z wyprawy Johny'ego będzie w albumie na samym dole.
Na makiecie zapodziało się też kilka innych, dziwnych postaci.
”- To jest droid którego szukam!
- Utinni!”
(zagadka zaginionego silnika rozwiązana)
Jednym ze świętych zwierząt Egiptu były koty. Co prawda ich "władza" mocno osłabła w czasach bardziej współczesnych, niemniej żaden kot pomny swej przeszłości, broni nie złożył. Jak zresztą widać na tym tajnym zebraniu bractwa Miauczurów. Za kocimiętkę!
Sześć życzeń czeka!
”- Dr Jones jak rozumiem?”
Oczywiście nie mogło zabraknąć następcy Johnny'ego w świecie wielkiej archeologii Lego.
Swoją drogą dygresja - jest to jedyna figurka "cielista" na makiecie (dżina nie liczę). Pierwotnie makieta była planowana z całym wachlarzem figurek w różnych odcieniach skóry, co dodawałoby realizmu, zwłaszcza w klimatach egipskich. Małym problemem okazała się jednak realizacja figurki oryginalnej ekipy z czasów zestawów pana Thundera (zwłaszcza jego antagonisty, Barona v. Barrona). Ale egipskie przygody bez "najsłynniejszego hollywodzkiego" archeologa? Każda łyżka powie: niemożliwe.
Na miejscu nie mogło zabraknąć oczywiście ekipy realizatorskiej jedynej słusznej telewizji. Reportraż już wkrótce w kronice filmowej w kinie obok Ciebie!
Dobra, dużo tego, ale skoro doczytaliście to można pomyśleć...
...a gdyby rzucić to wszystko i pójść na lody...
Technicznie
Niestety "gnieciuch" 2,8m okazał się za krótki na wykonanie postawionego mu zadania. Mam nadzieję, że nie ominąłem nigdzie choinki w tle.
Pierwszy klocek został wbity w płytę bazową 9-go listopada, projekt na początkowe 7x6pb został zakończony miesiąc później, w sam raz na wystawę grudniową. Dodatkowy, ósmy rząd powstał w okresie świątecznym - po prostu brakło mi terenu z tyłu Wielkiej Świątyni. Zdjęcie z wystawy nieco obrazuje to niedociągnięcie (przy okazji wprawne oko dostrzeże opisywany wcześniej sterowiec).
Nie ucierpiały przez kanibalizację także dwie inne moje pustynne makiety – Western i Tatooine. Nadal grzecznie czekają sobie w pudłach. No i Ewa nadal nie dała mi przehandlować wygranej w Chojnicach beżowej płyty bazowej... chlip.
Ta z patelnią to moja żona. Tak, ten z przodu to personifikacja mnie. (za zajęcie salonu klockami na Nowy Rok ;) )
Obróbka zdjęć polegała głównie na usunięciu tego co tło nie zakryło, szklanek pod „księżycem” hot pixeli przy długich naświetlaniach oraz włosów i innych śmieci, które znalazły się w kadrze po naciśnięciu migawki (niestety salon-kuchnia, duży ruch, Ewa i przy okazji wycieczki koleżanek Heli.
Zdjęcia vintage edition: photofunia.com.
Dwie rzeczy były najbardziej problematyczne:
1) piramida – a właściwie tendencja do zacieśniania się klocków, przez co włożenie kolejnych modułów budowli często skutkowało strzelającymi klockami (i równie strzelającą serią mało wyszukanych wyrazów).
2) „Dziurawa ściana” Wielkiej Świątyni. Ok, cała budowla jest dziurawa jak ser szwajcarski, ale ściana z dwoma dużymi otworami, w dodatku wielowarstwowa, okazała się dość trudna logistycznie. I bardzo podatna na rozpad. W transpocie wspomagają ją dwie poduszki.
Poniżej zdjęcie budowli w fazie
Legowe lupy naprawdę pomagają ułatwić życie, zwłaszcza przy nadrukach 300DPI+... Na całą makietę przygotowano siedem arkuszy A4 grafik. Drukowane laserowo na papierze i folii.
Aby nie było, praca oparta jest także na stosownych podstawach naukowych - w jej tworzeniu wykorzystano m.in.:
- odkopaną własną wiedzę ze studiów (tu pozdrowienia dla p. dr M. Kunert);
- literaturę fachową (m.in. E. Bell "Architecture of Ancient Egypt 1915, R.Wilkinson The Complete Valley of the Kings 1996, R.Wilkinson The Complete Temples of Ancient Egypt 2000);
- literaturę popularno-naukową (z masą artykułów z National Geographic na czele);
- materiały filmowe (w tym: Kleopatra reż. J. Mankiewicz 1963, Faraon reż. J. Kawalerowicz 1965);
- materiały zdjęciowe (wujek Google).
*Nazwa wzięła się z - ponoć - moich pierwszych prób wymówienia nazwy piramida Cheopsa. Lata temu. Dziękuję swoim Rodzicom za taką miłą ciekawostkę historyczną :).
**Słowniki Jawanese dostępne online.
Żaden klocek, ani kot, ani mumia nie ucierpiały w nagraniu zdjęć.
Na koniec – album zdjęć Johny'ego Thundera znaleziony w jego prywatnym archiwum. Zdjęcia mają już prawie 99 lat, zatem wybaczcie stan niektórych.
Na naprawdę sam koniec...
Wiatr odkrył nową tajemnicę... wielkie okrągłe metalowe coś. Czy jest na sali McGyver?
